Zdaniem paleolingwisty Mario Alinei’ego pra słowiańskie terytorium w Europie rozciągało się od ustąpienia lodowca (11 000 – 7 000 lat p.n.e.) w formie trójkąta: południowy kąt odpowiada dzisiejszej Macedonii, zachodni – północnej Dalmacji, a północny – południowej Polsce. Wschodnia granica paleolitycznej Słowiańszczyzny biegła brzegiem Morza Czarnego aż do Ukrainy. Według włosko-holenderskiego językoznawcy, znaleziska archeologiczne potwierdzają wyniki jego badań lingwistycznych, dzięki którym wyodrębnił najstarszą ojczyznę Słowian. Słowo Ariowie przekształciło sie z biegiem czasu w słowo Iran (Arian), gdzie grupa R1a jest reprezentowana u ponad 50% populacji {img src=„img/gla/Distribution_Haplogroup_R1a_Y-DNA.png”} Ustala początek słowiańskich kultur rolniczych, jako pierwszych w Europie, na 7 tysiąclecie p.n.e.. Według jego ustaleń, w ciągu dwóch i pół tysiąca lat ta cywilizacja rozwija się z basenu Dunaju do Wschodniej i Środkowej Europy, zaś od 5 tys. p.n.e. także jako cywilizacja miedzi, a następnie brązu. Z kolei według rekonstrukcji dokonanej przez Petra Jandáčka i Antoniego Perdiha, „słowiański język matczyny” (używany przez lud o „słowiańskich genotypach mitochondrialnych i chromosomach Y”) powstał około 7 tys. lat p.n.e.

Za geograficzny matecznik protosłowiańskiego, który do dziś w większości zajmują narody słowiańskie, wskazali obszar zasiedlony w Starożytności przez Wenedów/Wenetów (w szczególności wokół Szlaku Bursztynowego), którzy są tożsami ze Słowianami. Z tego obszaru, którego rdzeniem jest dzisiejsze Międzymorze, Słowiańszczyzna rozprzestrzeniła się w ciągu tysiącleci na olbrzymie terytorium od Indii i Władywostoku do Grenlandii. Tak szeroko zakrojona ekspansja była możliwa m.in. dzięki temu, że towarzyszyła jej znajomość zaawansowanej metalurgii, którą Słowianie (Hyksosi, Hetyci, Filistyni czy Ariowie) górowali nad przedstawicielami innych ludzkich kultur starożytności.

[http://rudaweb.pl/index.php/2019/04/22/najstarsza-basn-metalurgow|Baśń metalurgów]
[http://rudaweb.pl/index.php/2017/08/19/kilka-pytan-i-odpowiedzi-do-zakutych-lbow-rzekomej-nauki |Kilka pytań]
[http://rudaweb.pl/index.php/2018/04/25/pie-proto-slavic-slowianski-rdzen-cywilizacji-europy|Słowiański rdzeń Europy]
[http://rudaweb.pl/index.php/2018/07/18/topor-miedz-i-korab-ponad-atlantykiem|Topór, miedż i korab]

Głagolica była najprawdopodobniej najstarszym pismem Słowian. Raczej nie stworzył jej św. Cyryl i Metody.
Pierwsze wzmianki o tym, że to oni są twórcami głagolicy pochodzą z początku XIX wieku. Do tego czasu głagolica najczęściej wspominana jest jako alfabet św Hieronima. Do końca XVIII wieku panowała powszechna opinia, że twórcą alfabetu głagolicowego w formie kanciastej był św. Hieronim, jeden z tzw. Ojców Kościoła żyjący latach 342-429 n.e. znany w historii jako tłumacz Starego Testamentu pod nazwą Wulgaty. Teza o tym iż to on stworzył to pismo też raczej nie ma większego potwierdzenia w faktach. Dlaczego pismo nazywane jest głagolicą, a nie heronimicą? No i dlaczego dla podobno niepiśmiennych Słowian skonstruował on tak skomplikowany alfabet. Na to, że głagolica jest pismem starszym wskazuje zarówno jego bogactwo, ilość ligatur i to, że inne pisma są od głagolicy uboższe. Informacje można odnaleźć w publikacjach [https://www.korenine.si/proceedings.htm#08 | Pavel Serafimov, publication ] Kolumna G to głagolica, a kolumna R to scyto-sarmackie pismo pochodzące z I wieku naszej ery używanym w starej Bułgarii. Więcej można poczytać na blogu (po bułgarsku) [https://sparotok.blogspot.com/|PAVEL SERAFIMOV – THE TRUE BULGARIAN HISTORY ]

Porównanie pisma linearnego A i B z głagolicą.

Korzenie pisma linearnego sięgają epoki brązu. Ponieważ głagolica, jak również pismo runiczne z Starej Bułgarii i Scytosarmackie, ukazują niesamowitą bliskość ze starożytnym systemem pism regionu Egejskiego tak, że bez wątpienia głagolica jest związana z pismem linearnym A i B, stworzonym przez Trakopelazgów (Prasłowian) w 2 tysiącleciu p.n.e., a te z kolei pochodzą od dużo starszego neolitycznego pisma Bałkanów. Runy z okolic dzisiejszej Bułgarii.

Pierwotnie papież Hadrian II, około roku 870, zezwolił na stosowanie głagolicy do celów liturgicznych, ale w wiekach późniejszych nastąpił okres tępienia głagolicy spowodowany głównie tendencją, aby zastępować misjonarzy i kler rytu słowiańskiego ich odpowiednikiem tełtońskim. Łacinnica i greka zyskały w oczach kościoła opinię jedynie słusznych pism. Sytuacja taka trwała do czasu, kiedy to papież Stefan V (VI) zakazał używania pisma i języka słowiańskiego w liturgii i nakazał przywrócić obrządek łaciński. Kolejnym powodem zwalczania przez kościół głagolicy stała się zyskująca coraz bardziej w oczach uczonych kościoła numerologia. Głagolica jako system_liczbowy jest logicznie prostym systemem, ale słowa zapisane głagolicą mają inne numeryczne znaczenie niż te zapisane w grece czy łacinnicy, co zaczęto uważać za przejaw działania sił nieczystych. Do tego doszła ideologia rozprzestrzeniania chrześcijaństwa siłą i czas wypraw krzyżowych, podbudowanych cytatami z Biblii.

««Wytracisz więc wszystkie narody, które twój Bóg, Jahwe, wyda tobie. Nie będziesz znał litości nad nimi.»«
Powtórzonego prawa 7, 2

««Nie sądźcie, że przyszedłem pokój przynieść na ziemię. Nie przyszedłem przynieść pokoju, ale miecz. Bo przyszedłem poróżnić syna z jego ojcem, córkę z matką, synową z teściową; i będą nieprzyjaciółmi człowieka jego domownicy.»«
Ewangelia Mateusza 10, 34-36

W końcu Cyryl i Metody na bazie greki opracowali cyrylicę dobierając znaczenie numeryczne odpowiadających literom cyfr tak, aby były one zgodne z greką. Era powszechności głagolicy powoli dobiegała końca. Jedynie kościoły w Chorwacji, Serbii i częściowo Bułgarii powołując się na zezwolenie papieża nadal zachowały głagolicę w pismach liturgicznych. W efekcie pojawienia się nowego pisma z numerologią zgodną z greką masowo przepisywano głagolskie księgi na cyrylicę, a często także dokonywano podpaleń zbiorów pism głagolskich.

Praga i Kraków były ówczas centrum głagolskim. Najprawdopodobniej to właśnie w Krakowie, który wówczas zasiedlała znaczna liczba mieszczan teutońskich łacińskiego rytu, dokonano podpalenia biblioteki głagolskiej. W efekcie kolejnych, późniejszych działań, szczególnie w XVIII i XIX wieku, gdy Austriacy i Prusacy niszczyli zabytki głagolskie, zniemczali ludność słowiańska i masowo fałszowali historię, doszło do sytuacji iż do naszych czasów przetrwało w Polsce jedynie kilka kart z głagolskimi zapisami. Politycznym motywem tych działań była akcja zwrócona przeciw Rosji i rodzącym się wśród słowiańskich poddanych Austrio-Węgier panslawianizmowi.

Najczęściej uzywane głagolskie znaki i ich odpowiednik w cyrylicy

Mało znanym faktem jest to, że zaraz po okresie rozbiorów Austriacy zniszczyli wiele kopców w okolicach Krakowa i przeszukiwali klasztory oraz biblioteki zabierając lub niszcząc księgi głagolskie. Działanie te były popierane przez kościół katolicki, który nie radził sobie z praktykowanymi na wpół jawnie wierzeniami słowiańskimi, a których kres położyła dopiero gęsta sieć parafii z początku XX wieku. Mówienie więc o katolicyzmie i chrześcijaństwie jako fundamentach polskości a tyczącym mas ludowych, zdaje się być co najmniej historycznym nadużyciem.

Również dzisiaj spotkać można wśród władzy, biznesu i kościoła mnóstwo osób praktykujących numerologię i okultyzm. Te grupy i osoby starają się ograniczać informacje o słowiańskiej historii i piśmienności. Ich działania, to dla przykładu tzw uwspółcześnione wersje Biblii, które okazują się często być wypaczającymi pierwotny sens i treść marnymi przekładami. Powrót do głagolicy, jako pisma, które podobno silnie wiąże słowa z siłami niebios być może pozwoli ukrócić te praktyki, ale z pewnością będzie wspaniałą intelektualną i duchową przygodą.

Głagolica jest pismem dostosowanym do wszystkich języków słowiańskich. Wielu lingwistów skłania się nawet do tego iż wszystkie języki słowiańskie są tak naprawdę dialektami jednego języka słowiańskiego. Obecnie znając ok 300-400 słów ogólnosłowiańskich słowiańskich można dogadać się z osobami mówiącymi w różnych językach słowiańskich. Część z lingwistów utrzymuje iż właśnie brak telewizji i radia «al słowianija» powoduje utrzymywanie się językowych różnic. Pisanie w głagolicy pozwala ominąć podziały na cyrylice i łacinicę istniejącą na słowiańszczyźnie, a Unicode i internet pozwala powrócić do praktykowania i używania głagolicy.

Jako ciekawostkę, warto wspomnieć, że napisy i plakaty w grze Wiedźmin 3 są wykonane w kanciastej głagolicy rytu chorwackiego, szkoda tylko, że bez zachowania zasad pisowni w głagolicy.

Znaki unicode
[https://en.wikipedia.org/wiki/Linear_A_(Unicode_block)|Znaki pisma linearnego A]
[https://en.wikipedia.org/wiki/Linear_B_Syllabary|Znaki pisma sylabicznego linearnego B]
[https://en.wikipedia.org/wiki/Glagolitic_(Unicode_block)|Znaki głagolicy]