Głagolica ⰃⰎⰀⰃⰑⰎⰟ, to słowo lub zapisane słowo, to historia, która nie związana jest z katolicyzmem na ziemiach polskich i z wprowadzaniem alfabetu łacińskiego do zapisów mowy polskiej. Przed okresem przyjęcia chrztu przez Mieszka I oraz zanim Mikołaj Rej rozpoczął zapisywać polskie słowa używając alfabetu łacińskiego na terenach polskich, czeskich, bułgarskich i ruskich słowiańską mowę zapisywało się w głagolicy a wiele osób wyznawało chrześcijaństwo w różnych odłamach. Obecnie większość historyków skłania się ku tezie, że o ile głagolica jest dziełem Cyryla, to jest raczej pismem, które zostało dostosowane do fonetyki słowiańskiego dialektu sołuńskiego, a powstałe na bazie pierwotnego pisma Słowian. Podstawą do tego typu wniosków są zarówno najstarsze opisy Słowian, w tym Thietmara, jak i podobieństwo wielu znaków głagolicy do pisma linearnego A i B. Istnieje też pośredni dowód etymologiczny związany z tym, że litery nazywano bukwami, gdyż występowały w postaci rytów na bukowych deseczkach. W skład pierwotnej głagolicy, alfabetu, którego część znaków prawdopodobnie oparto na ówczesnych graficznych systemach bizantyjskich, wchodziło około 40 symetrycznie stylizowanych liter, w tym znaki, które w innych systemach pisma nie występowały, a które uwiarygadniają tezę o tym, że za podstawę Cyryl brał już istniejące pismo Słowian, modyfikował go dostosowując do ówczesnych potrzeb.
Głagolica jest pismem fonetycznym i składa się ostatecznie z 38 liter. Najprawdopodobniej do 863 roku głagolica ostatecznie się ukształtowała i uzyskała postać, z którą najczęściej spotykają się badacze. Głagolica w okresie późniejszym stopniowo była zastępowana cyrylicą. Istniejące na ziemiach słowiańskich miasta i opola miały własne prawa, własnych Bogów i prawa, które zapisywały różnymi znakami, w tym i głagolicą, a później cyrylicą i łacińskimi znakami.
Ze źródeł, które dotrwały do dzisiaj, wiemy, że największe biblioteki pism i ksiąg zapisanych w głagolicy znajdowało się w Pradze i w Krakowie oraz na Rusi. Szacowane zbiory w IX i X wieku liczyły jeszcze ponad dwadzieścia tysięcy wolumenów, czyli więcej niż wszystkie znane greckie i łacińskie księgi. Do czasów współczesnych na terenach polskich z kilku tysięcy wolumenów dotrwało trzy kartki. Zapisy w głagolicy były systematycznie niszczone, bo stały w sprzeczności z tezą o tym, że dopiero chrześcijaństwo i to w odmianie katolickiej przyniosło na te ziemie zdobycze cywilizacyjne i organizacyjne.
Mamy nadzieję, że przeglądając nasze zasoby zainteresujecie się zarówno głagolicą jak i historią z tym związaną, która w wielu miejscach była przeinaczana i zakłamywana.
